پدرانه

روز به روز بزرگ می شوی در مقابل چشمان همیشه نگران پدر و مادر. هر چقدر اذیتمان می کنی یاد کودکی خود میفتیم که صبورانه پدرو مادری تحملمان میکردند. یک سال گذشت با تمام سختی ها و البته شیرینی بودنت در کنارمان. واقعا زندگی بدون بچه یک بازی بیش نیست که اغلب اوقات بازیکنان این بازی خسته می شوند. ولی با وجود تو خستگی را خسته می کنند. گاهی اوقات به خاطر چیزی که برایت ضرر دارد گریه میکنی و من آن را به تو نمیدهم یاد مصلحت خداوند در تاخیر اجابت دعا میفتم. البته قیاسی اشتباه است ولی تمثیلی خوب.

امیدوارم همانند اسمت همیشه بهترین باشی...