یک سالگی شکوفه بهاری!

صدای پای بهار که می آید مکث می کنی و همه چیز را رها می کنی و به نقطه ای ذهنت را خیره می کنی و میروی به یکسال قبل و همین روزها که انتظار در آغوش کشیدنش را داشتی و دلت پر میزد برای دیدن کسی که 9 ماه و 9 روز بود که قلبت با صدای تپش های قلب او عجین شده بود.

روزهایی اگرچه پر از دلهره برای لحظات به دنیا آمدنش ولی شیرین شیرین!

و مرور میکنی روز به دنیا آمدنش را و وقایعی که در بیمارستان گذشت و موبه مو آنها را در ذهن پنهان کرده ای. و مرور می کنی لحظه ی به هوش آمدنت را و آن آرامش زیر ماسک تنفس را

و مرور می کنی اولین لحظه ی دیدارش را

و مرور می کنی اولین شب بچه دار شدنت را که از همان شب، شب بیداری هایت شروع شد تا به الان

و مرور می کنی حال آن روزهای بسیار بسیار بسیار سخت اول را که باور نمی کردی وجود این موجود ناتوان را که هر بار نگاهش می کردی آرزویت این بود که کسی نبود  تا می توانستم گریه کنم که من نمی توانم..و مرور می کنی نگاه های نیازمندش را و مرور می کنی افسردگی هایت را...

و لحظه به لحظه ی خاطراتش را مرور می کنی و به یاد نداری که ذهنت تا به الان اینقدر خوب همه چیز را از بر کند

به خودت که می آیی می بینی تمام وجودت انگار شده او!

او که اکنون طنین حضورش لحظه لحظه ی زندگیت را پر کرده  حالا که فکر می کنی انگار چه زود این یکسال سپری شد...او یکساله شد و من مادری یکسال و 9 ماه و 9روزه!

یکسال دلبری کردن دختر بهاریم...

یک سالگیت مبارک گل بهار زندگیم...