این روزهایش....

گاهی روزها آنقدر کند میگذرند که یکروزش می شودبه اندازه ی یک هفته مثل روزهای اول تولدتت.گاهی هم روزها آنقدر تند میروند که دوست داری یک استپ بزرگ میکردی که بفهمی این همه لحظه چگونه در حال سپری شدنند مثل روزهای اسفند ماه که انگار با شتاب روزها، آدم ها را هم گذاشته اند روی دور تند تا هرچه زودتر به مقصدشان برسند.حال این روزهای من هم همینطور است شتاب بی امان لحظه ها و دقائقم با تو که البته اگرچه تند میروند ولی سخت، سخت میروند!

رفتار و کارهای حسنا گلی ما مدام در حال متکامل شدن است به طوری که بعضی مواقع کارهایی از او سر می زند که می مانیم او آنها را چگونه و از کجا یاد گرفته مثلا به محض شنیدن آهنگ شاد  نی نای نای می کنه(همان حرکات موزون خودمان) یا به طرز عجیبی با استفاده از حرکات بینی و لب و پشت لبش مظلوم نمایی می کند که به جای اینکه حس ترحم را در ما ایجاد کنه جز خنده با هیچ چیز دیگری مواجه نمیشود.

حسنا می تونه روی پاهاش و بدون تکیه گاه برای مدت کمی بایسته.

کابینت های آشپزخانه هم در امان نیستن و در لحظات سخت آشپزی من می توانندکمکی باشند برای چند دقیقه سرگرم کردن او!

وقتی میریم خونه ی مادرجون با  انگشت راهنما میزنه که کجا بریم .آخردست، مقصد به پائین یعنی خونه ی داییش منتهی میشه.

کمد زیر تلویزیون مادرجونینا محل بازی اون شده که در چشم برهم زدنی میبینیم رفته توش.

هر روز صبح باید تلفنه رو بزنه.گوشی تلفن رو بر میداره و الو می کنه و گاهی هم که حوصله داشته باشه با طرف مقابل کلی صحبت هم میکنه!

کلا همه چیز باید نامرتب باشه. نمی دونم وسائل چمدون چیکار به این بچه داره که باید اول همه رو بریزه بیرون بعد بره سراغ بقیه ی بازیگوشیش!(در سفر ده روزه یزد. عقدمعین)

 اینم بازی کردنشه!

یه کتاب خاله فهیمه توی تولد کوثر به حسنا هدیه داد به اسم "نی نی کوچولو یه دختره از برگ گل نازکتره!" خدایی با بعضی کارهای حسنا مصراع اولش میاد تو ذهنم که واقعا یه دختره.وقتی تل رو میزنه به سرش، باکلی ناز منتظره که بهش بگیم واییی چه خوشگل شده،کلی ذوق میکنه.

اینم روش کتابخوانی حسنایی و سرنوشت کتاب بیچاره بعد از استفاده ی حسنایی !!

(اولین کتاب حسنا:نی نی کوچولو آب می خواد  خسته شده خواب می خواد)

و

فرشته کوچولوی ما صدای اذان رو خیلی دوست داره.

دعا میکنم  این حس همیشه در وجود پاکش باقی بمونه

خدایا ما و دستانمان ، حتی در تواناترین حالتِ مادر بودن نیز ناتوانِ ناتوان است ، تمام سعیمان را می کنیم ، ولی تو را به خدایی خودت قسم ، وظیفه ی نگهداری معجزه هایت را به تنهایی به دست ها و شانه هایمان نسپار، لحظه لحظه اش باش ....